Kitabi iflah olmaz bir İstanbul asigi olmamdan oturu yabanci bir seyyahin nostaljik anlatimlariyla okumak istedim bir de. Amicis'in kalemi -her ne kadar uzun uzadiya yaptigi tasvirlerle yer yer can sıksa da- eglenceli, samimi ve zaman zaman da oryantalistti..Tum guzellikler zihnimde canlandi yeniden. Kitabin sosyolojik manada buyuk bir onem barindirdgini da soylemeden gecemeyecegim. Zira Amicis'in, İstanbul'u ziyaret ettigi tarihsel aralik 1856 islahat fermani ile 1870'li yillarin sonlarindaki mesrutiyet ilanlarinin gerceklestirilecegi zaman dilimlerine tekabul ettiginden, Osmanli toplumundaki dini, sosyal ve ahlaki yozlasma ve curumenin tum ciplakligiyla anlatildigi onemli bir belge niteliginde ayni zamanda bu kitap.. Azinliklar ve Turkler hakkindaki izlenimleri de cogu yerde tarafsiz bir sekilde belirtilmis. Ben Turkleri kizdiracagina inandigim bir ifade goremedim icinde.. Bilakis Turkler hakkindaki analizler son derece isabetli ve carpiciydi.. Oryantalistlikle bunu yorumlamak adil bir yargi olmaz. Cunku azinliklarin da kesinlikle hoslanmayacagi turden ornekler de fazlasiyla mevcut..Olani aktardigini dusunuyorum. Simdi dahi bahsettigi gibi degil mi bu toplum ve bircok ongorusu de gerceklesmedi mi Amicis'in? Abdulaziz'in halk onune ciktigi bir gosteride Osmanlinin artik kaybolan ihtisamini da bir Turk gibi aciyla belirtmis, en az uzgun bir Turk
