kafka dili kullanışı itibariyle farklıdır, şatoda da özgünlüğünü ortaya koymuş.kitap okuyana birşeyler "vermiyor", okuyucu kitaba birşeyleri dikte ediyor.şato okuyucunun algısı kadardır, diğer hikayelerinde olduğu gibi sembolik anlatımı burada da farklılık gösteren yorumlamalara yol açar.şatoya kimisi teolojik bağlamda tanrı der, kimisi onu bürokrasiye, devlete yorar, kimisi freudian bağlamda baba ile eşleştirir vs...sonuçta tikel kendinde değil, kendince şatosunu kitapta bulur.ama kendince şatosunun ulaşılmazlığını bir kez de kitaptaki şatoda görür, şatodaki zorunluluk buna ilişkindir, o ulaşılamaz, çünkü şato aslında olmayandır, bir fiksiyondan ibarettir...