1865’te bir piknikte İttifak-ı Hamiyet adlı gizli bir cemiyetin kurulmasıyla başlayan ve gayeleri ülkedeki mutlakıyet idaresini meşruti idareye dönüştürmeyi hedefleyen Yeni Osmanlıların düşüncelerinin esin kaynaklarını çok yönlü bir şekilde ele alan ve irdeleyen kıymetli bir eser. Tercümesi de akıcı ve anlaşılır olan eser, alanındaki “kült” olarak nitelendirilen eserlerdendir. Şura-yı Devlet’in yaygın bilinen “Danıştay” karşılığının yerine “devlet konseyi” olarak nitelendirilmesi, yaygın kullanımın tercih edilmemesi bakımından dikkat çekicidir. (s. 345) Ayrıca Osmanlı İmparatorluğu’nda meşruti idarenin kabulünü sağlayan Mithat Paşa ile Yeni Osmanlılar arasındaki fikri ve örgütlenmeye dair bir ilişkinin mevcut olup olmadığının ele alınmaması eserin bir eksiği olarak görülebilir.