Fildişi Karası Hakkındaki Yorumlar

Kitap birbirinden bağımsız on öyküden oluşuyor. Her birinden ayrı etkilendim. Öyküler çok uzun değil, çoğunlukla 5-6 sayfa. Yazarın üslubu sayesinde olsa gerek akıp gidiyor ve o kadar çarpıcı sonlar yazmış ki sayfaları nasıl geçtiğinizi anlamıyorsunuz.

Yekta Kopan'ın okuduğum ilk kitabı, tavsiye ederim.

Yekta Kopan okumak keyif veriyor.

Hikayelerini beğendim. İlk defa Yekta Kopan okudum. Bir iki hikaye hariç güzeldi.

Çok güzel bir kitap ve burada fiyatı çok uygun. Kaçırmayın derim.

Yekta Kopan'ın ilk öykü kitabı olup orada yer alan ilk öykünün sonundaki cümle çok vurucudur:

"belki gerçekten de bazı şeyler hızla sonuna ilerlemeden, yarım bırakıldığında güzeldir."

Yekta Kopan'ın eserleri gerçekten çok değerli. Her bir eseri ayrı tat. Tavsiye ederim.

Yekta Kopan öyküleri huzur verici :)

Yekta Kopan'ın tarzı inişli çıkışlı genel olarak çok hoş.

Güzel öyküler var. Anlatım tüm hikayelerde benzerlikler taşıyor. Bir yazma hali, öyküyü anlatma hali içerisinde dışarıdan bir gözle bakabiliyoruz dili sade hikayeler akıcı güzel birkitap

Yekta KOPAN ın bu kitabı çok sarmadı beni biraz yavan buldum.

birde baktım yoksun kitabı ile tanıdım. gerçekten güzel kalemi var . öykücülere tavsiye ederim

hikayelerde yekta kopan'ın naif sesini duyar gibi oluyorsunuz. okumanızı öneririm. aynı noktadan yola çıkan farklı hayatların hikayeleri:yalnızlık isteği...

Yekta Kopan'ı ilk defa okudum. Hikayeleri gerçekten çok hoşuma gitti, beklemediğim güzellikte bir kitapla buluşmuş olmuştum, özellikle hikayelerinin konusu ve sonları, insanın aklında ayrı bir tat bırakıyor. Kesinlikle gözü kapalı alınabilecek, harika bir öykü kitabı

tadında ve özünde küçük hikayeler yazar bize sevdirdi.ben beğendim.tavsiye üzerine alıp okudum.fena sayılmaz.hikayenin tadı romana benzemez

su gibi akıyor yekta kopaan öyküleri tek sorun kitaplarının kısa olması zira hemen bityor

Fatma Barbarosoğlu bir yazısında eğer kelimelere sahipsek sıradan olaylardan da hikayeler devşirebileceğimizi söylüyordu. Haklı da.Yekta Kopan sıradan yaşamından sıradan öyküler anlatmış. Ama öyle güzel anlatmış ki. bazı hikayeler de gözlerim bile yaşardı. kitabı bir anda bitirmek istemedim. parça parça sindirerek okudum.Eline diline sağlık Yekta Kopan.

Yekta Kopan'ın yazar olarak tarzını merak ettiğim için Fildişi Karası ile başlamak istedim.aldım .hikayeler çok güzel, farklı. Öykü okumayı gerçekten unutmuşuz, veya bize unutturuldu. Çok keyif aldım.

yalın ve güzel öyküler, yekta kopan öykü konusnda çok başarılı. herkes okumalı.

Uyku öncesi kitabı. Büyükler için öyküler.
Öykü okumaya sayesinde tekrar başladım. Teşekkürler Yekta Kopan

Bildik Yekta Kopan kitabı. Nahif öyküler..
Sıcacık, akıllıca, modern dünyada yaşayan şehirli insan öyküleri..
Yazar bence son 10 yılın en başarılı 10 öykücüsü arasında yer alıyor.
Ödüllü yazarlardan. Dili de oldukça samimi..
Kitaptaki en güzel öykü;
"Kızılmaske İle Diana'nın Öpüştüğünü Gören Yaşlı Çocuk"

Onu, 'Aşk mutfağından yalnızlık tarifleri' kitabıyla tanımış ve kitabını çok beğenmiştim. Bu okuduğum ikinci kitabı ve bu kitapta çok güzeldi. Yekta Kopan'ın öykülerinde hep yalnız, umutsuz, mutsuz, hüzünlü insanlar var. Ama hep bir umutları var, hep sıcak kalmış duyguları...Bu da yazarın cazibesini arttırıyor. Son olarak, dili çok ustaca kullanan bir yazar. Kesinlikle okunmalı!

Kitapta on öykü yer alıyor. Eğer temasal bir gruplama yapmak
gerekirse; öykülerden yedisi öykülemenin, yazmanın, kurmacanın
kendisi üzerine kurulu, kalan üç öykü ise ölümün etrafında
geziniyor. İlk gurupta yer alanlardan “Kızılmaske ve Diane’nın
Öpüşmesini Gören Yaşlı Çocuk” ile başlıyor kitap.
Yakalandığı hızlı yaşlanma hastalığı sebebiyle ölüme
yaklaşan bir çocuğun eğitmenliğini üstlenen genç bir yazarın,
çocukla dostluk kurmak ve ona keyifli saatler yaşatmak amacıyla
önce sevdiği yazarlardan öyküler okuması, ardından da çocuk
için kendisi bir öykü kurgulaması, bizim okuduğumuz öykünün
konusunu oluşturuyor. İç içe geçen iki ayrı öykü, dramatik
sonlarıyla birbiriyle kesişiyor. Yekta Kopan, hem Konkord Ziya’ya,
hem de küçük Ozan’a yakınlık duymamızı sağlayacak hüzünlü
bir konuyu, Ozan’ın hızlı büyüme hastalığı ile hikayelerin
ağır ağır tüketilmesi arasında bir bağ kurarak, abartısız ama
akıcı ve etkileyici bir dille anlatmış.