Sezgin Kaymaz'ın okuduğum ilk kitabıydı ve eminim son olmayacak, bir dil ancak bu kadar akıcı ve güzel kullanılabilir....yöresel şiveleri kullanmasına rağmen hiç mi sıkmaz hiç mi takılmadan okur insan...çoğu sayfada kahkahalarımı tutamadım, kitap bittiğinde de gözyaşlarıma engel olamadım...Ömer ve Çeto'nun ölümü beni çok sarstı, Hüdai Ağa, Menderes Komiser, Muzaffer Hoca hepsine ayrı ayrı hayran kaldım....okumanızı tavsiye ederim, pişman olmazsınız....teşekkürler Sezgin Kaymaz, diline, kalemine, emeğine sağlık....