Hikâye yazmanın roman yazmaktan daha zor olduğu söylenir. Sınırlı sayıda sayfaya duyguyu, durumu, tespiti, hareketi, düşünceyi sıkıştırmanız gerekir. Melisa Kesmez tam da bunu başarıyor. Benim gibi hikaye türünü çok sevmeyen birine betimlemeleriyle, kelime zenginliğiyle, mütevazi ama aslında güçlü anlatımıyla dolu dolu saatler geçirtebiliyor. İnsan hikâyeleri o kadar etkileyici bir şekilde verilmiş ki meşrebinize göre kendinizi, karaktere kızarken, acırken, üzülürken buluveriyorsunuz. Ben tarzını beğendim.
