Rus hicivlerini andıran bir tonda, trajikomik bir hikâyeyi trajedinin vitesini giderek artırarak anlatıyor, bambaşka bir dünyadan bildiriyor Lianke. Çoğunluğu engellilerden mürekkep bir köy, o köyden bir sahne gösterileri grubu kuran bir idareci, Lenin'in cenazesini ülkeye getirip turizm geliri sağlamayı hesaplayan aynı idareci, ah saf idareci vah saf idareci, turneler, çatışmalar, sakat köpekler, körler, yaşlı bilge kadınlar, sonuna kadar mücadeleler, hırsızlar, alçaklar, baharlar, çiçekler. Bu roman zamansız, büyük, delice bir üslup, ince ince güldürüp, hıçkıra hıçkıra ağlatabilen türden. Fantastikmiş gibi ama değil, masalsı ancak öğretmen tokadı gibi yakıcı, komik ama para ve makam hırsıyla bezeli hüznüyle, canavarlarıyla betonmuşcasına sert. Kahkaha dolu girişiyle leziz, gerçek ve enteresan karakterleriyle akıcı, müthiş finaliyle dokunaklı fakat asla umutsuzluk pazarı değil.
