Hayatım boyunca hiç bir kitap beni bu kadar ürkütmedi; ben bile şaşkınım. Kitabı okuduğum üç dört gün boyunca cidden ürperdiğim, ürktüğüm bölümler oldu. hele Malorie, Oğlan ve Kız'ın nehirde, gözleri bağlı olarak ormandan gelen sesin ardından yaşadıklarının anlatıldığı sayfalarda resmen titredim. Yazarın atmosfer yaratmadaki başarısı takdire değer.
bu kıyamet hissinin, dehşet hissinin, kapana kafese sıkışmışlık hissinin sürüp gittiğini söylemek istiyor yazar. Böyle yaparak; kafeste olanın, kıstırılanın, gözlerindeki bağı çözmesi halinde delirerek kendini ve başkalarını yok etmekten korkanın, onu ezen sistemler ve sömürü biçimleri tarafından esir edilmiş modern insan olduğunu anlatmak istiyor belki de.
Herkese öneriyorum