Açıkcası Dostoyevski'ye yeni başlamış biriyim.Her insanın yaptığı gibi bilinçsizce Suç ve Ceza'dan başlamak istedim.Dolayısıyla 100.sayfaya kadar ancak okuyabildim,kapayıp kenara koydum.Yaptığım araştırmalar sonucu bir Dostiyevski kronolojisi oluşturdum.İnsancıklar kitabını bitirdiğimde yazarla tekrar barışmış oldum.Kumarbazda 2.okuduğum kitap.Tam anlamıyla okuru gerçeklerle yüzleştiren bir eser.Bağımlılık tutkusunun zararını özellikle hikayede geçen Büyükannenin yaşadıklarında açıkca görebildim.-Bir acıma duygusu hissetmiştim-Özellikle söylemek istediğim de oldukça akıcı olması Akşam yatmadan bir yarısı,öteki akşam diğer yarısı tabiri caizse bir solukta bitevermişti.Özellikle bu kitapdan sonra yazarın diğer eserlerini heyecanla okuyacağımı hissettim.