insanın huzursuzluğu odasında yalnız kalabilme halinden gün geçtikçe uzaklaşmasıdır. kendi yalnızlığının hakikatini ve zamanı mekanı aşan bağlarını yitiren insan, çareyi sufli eğlencelere bağlamıştır. çünkü insan aynada kendi yüzünü görüp yüzleşmek yerine, başka yüzleri görüp, geçici perdeler ile düştüğü çukuru derinleştirmekte mahirdir. s.zweing bu kitabıyla madamın düştüğü çukuru, çaresizlik ile savruluşlarını, çırpınışlarını, kabul etmek noktasındaki nakıslığını.. vs.. dile getirerek insanları tanıma ve anlama yolculuğumuza yardımcı olmuştur.
