Uzun Bir Yalnızlığın Tarihçesi Hakkındaki Yorumlar

Devletin ve toplumun baskısıyla yalnızlığa iletilen bireyin psikolojisini akıcı bir şekilde açıklıyor.

Bence konusu ve kurgusu çok iyi bir kitap. Yazım şekli biraz farklı gelebilir. Okudukça özellikle sonlara doğru beni daha çok sardığını hissettim. Çok beğenerek okudum.

bir sürgünün anadoluda sürgünlüğü ve yalnızlığı

BİR YALNIZLIK VE DIŞLANMIŞLIK BU KADAR GÜZEL ANLATILIR ANCAK

Butik dediğimiz bazı yayınevleri var. Yavaş ve temkinli adımlarla ilerleyen. Seyrek; ama etkili eserler yayımlayan.

Jaguar gibi, Alakarga gibi, Aylak Adam gibi ya da ‘h2o’ gibi.
•
İrfan Yalçın’da kıyıda köşede kalmış kalemlerinden yayınevinin.
•
Söyleşisinde edebi bakış açısını anlatırken ‘köşeye sıkıştırılmışları anlattım’ diyor. Burada da böyle bir yaşama tanıklık edeceğiz.
•
Bir şair. II. Dünya Savaşı. Sürgüne gönderilecektir N.’ye. İsmi önemli mi sürgünün ya da kentin? Değil diyor Yalçın.
•
19 Aralık 1942’de başladığımız ve 4 Ocak 1947 tarihinde sonlandırdığımız günlüğünü okumaya başlıyoruz.

‘Özlemlerin ayrılıktan önce başladığını’ anlatan satırlar bunlar.
•
Ve arka kapakta okuduğunuz gibi ‘açlık ve yalnızlık’ umudu kemirecektir. Nereye kadar peki? İnsan bu ya. Dayanabilecek mi?
Buyurun.

Kar altında bir anadolu kasabasına bir sürgün gelir. Suçlanmış fikirleri omzunda, bir ölüm ve bir terkediş ile uzaktayken kaybettiği sevdiklerini içinde sürükler dışlandığı bu kentte. Sürgünün yüzüne kapanan kapıları, yokluk içinde ki yalnız yaşamını, kara mizahın şiirsel lisanıyla anlatıyor yazar.

Kısa bir yolculuğa çıkarken okunası bir kitap