Her ne kadar üşengeç bir adamın trajikomik hikayesi gibi basitçe değerlendirilebilse de bana göre göründüğünden çok daha derin bir kitap.
İlk olarak kişinin sevdasının, maddi çıkmazlarının, ve dost tavsiyelerinin aynı kişinin fıtratını, alışkanlıklarını, oturmuş karakter özelliklerini ne ölçüde değiştirebildiğini neyin ne kadar ağır bastığını çok gerçekçi ve çarpıcı bir biçimde işlemeyi başarmış Gonçarov.
Temiz bir kalbi olduğunda kişinin aşkından ölse dahi maşuğunu kendinden fazla umursayacak bir irade ortaya koyup, onun huzurunu, geleceğini her şeyden daha fazla önemsediğini çok güzel göstermiş.
Uyanık geçinen parazitlerin vicdan mahrumiyetini güzel başarıyla ortaya koymuş.
Kimin içinde ne var, bir bakışta anlayamayacağımızı adeta gözümüze sokmuş.
Kişinin değerinin öldükten sonra anlaşıldığı zaten bilinse de Gonçarov'un kalemiyle bu mesaj daha lezzetli sunulmuş okuyucuya. Son olarak çok uzun süredir görmediğim gerçek dostlukların varlığıyla adeta yürek ısıtmış.
