“Evren daralıyor,kalp değil.”
.
Marguerite ve Marcel..İkisi de hayatlarının kırılgan anlarında birbirlerini buluyor.Marguerite 78,Marcel 73 yaşında ama her şey yeni başlıyor..
.
Başından sonuna dek yüzümü şekilden şekile sokan bir kitaptı “o zaman dans!”..Çoğunlukla koca bir gülümsemeydi yüzümdeki.Hüzünlü anlar da oldu çünkü hayatın aldığı pek çok form vardı bu kitapta.Umut dolu,sıcacık,samimi ve bir o kadar ilham verici!
.
Hayatın genellikle ilk kısımlarına yoğunlaşsak da ilerleyen dönemini düşünmeyi ertelemeye meyilliyiz..Kariyer,evlilik,gezi planları,yeni hobiler..Peki ya yaşayacağımız muhtemel kayıplar? Peki ya yaşlılık?Karine Lambert,öyle büyük laflar,dolambaçlı yollardan ziyade gerçekliği sunuyor.Doldurulması zor,derin boşlukları dahi sevebileceğimizi,onlar ile yaşamanın da resmin kendisine dahil olduğunu..
