Kitaba başlamadan önce, hatta ilk sayfaları okurken bile kitabı biraz küçümsüyordum.
Öyle ya, alt tarafı bir masal kitabı; bu yaşta artık masal mı kaldı? Küreselleşmenin ve sürekli koşuşturmanın vazgeçilmez birer motto olarak dayatıldığı günümüzün gülümse(t)meyen ikliminde masal da neymiş?!.
Ama sağolsun Üstün Dökmen hocamız gene yapacağını yapmış; sadece geleceğimizin büyüklerine değil, çocukluğu geçmşte kalanlara da seslenmiş bu kitabında. Bu yetmiyormuş gibi, bir de sorgulayan ve okura kendini ve yaşadığı hayatı da sorgulatan sorular eklemiş her bir masalın sonuna. Hatta bu da yetmemiş; kitabın sonunda bilinçten, değerden ve değer katmadan yoksun biçimde, kitaplara aşırı zaaf duymayı bile sorgulamış.