Tess Gerritsen kalemiyle ilgimi dikkatimi çeken bir şey var. Duyguların betimlesi üzerinde asla bir iki paragraftan uzun yazmıyor. Genelde tek cümle, tek paragraf. Ama onunla bile içinize işleyebiliyor. Tek cümleyle anlattığı bir duygu bile kitabı okuduktan aylar sonra aklıma gelebiliyor bazen. Kurgu yeteneği dışında bence bu yönüyle de mükemmel bir yazar. Serinin 3. kitabı olduğu için iyi kötü gibi yorumlara gerek yok, serinin ilk kitapları gibi hayal kırıklığına uğratmaz. Ama kurgu tarafı ilk iki kitaba göre sönük kalmıştı. Rizzoli ve Isles karakterlerinin duygusal hayatına daha çok odaklanılmış gibiydi. Olay arka plandaydı ve şahsen o kadar da içine çekmedi, merak uyandıran bir tarafı yoktu. Başkaları katılır katılmaz bilemem, yine de seri mükemmel olduğu için geçiş kitabı niteliğinde okunmaya değer bir roman.