Bu kitabı bir çırpıda okuduğumda, zihnimde bir ahtopotun kollarının insanı tepeden tırnağa sardığını hayal ettim,öylece boğulmayı bekliyorken, en basit aldığı birşeyin dahi okuma kılavuzunu didik didik okuyan bir insanın nefsinin kollarını küçültmek için neden ruhunu beslemeye çalışmadan bir ömrü bedbaht edişini iliklerime kadar hissettim, *Ünsiyet eden insan oluyor,olamayan ise, nas oluyordu,o halde biz gerçekten inanmış isek,bugünün dünyasında niçin kardeş kardeşin kanını döküyordu? Demek ki burda yanlış giden bir şey vardı, insanı kamil olmanın yolu, mutmain olmaktan geçmeliydi,ısrarla tavsiye ediyorum.
