Yazarın okuduğum beşinci kitabıydı. Dilini, seçtiği konuları ve karakterleri, işleyiş tarzını çok beğendiğim bir yazardır. Ölüm konusuna ilişkin yaklaşımını dikkat çekici buluyorum ve seviyorum. Bu sefer bir de zaman kavramıyla ilgili farklı bakış açısı sunmuş okura. Ama sanırım okuduğum beş kitap arasından beni en az tatmin eden kitabı bu oldu. Mucize çocuğun insanlarda uyandırdığı duyguların anlatıldığı kısımları fazla uzatılmış buldum. Düğümün çözüldüğü o kilit sahneyi önceden tahmin etmiş olmam da tatmin duyguma ket vurdu diyebilirim. Hikayeye yine-yeni-yeniden köpeklerin dahil edilmesi çok mutlu etti beni. Yazarla pozitif bağ kurmama neden olan en büyük etmen köpek sevgisi ve bunu kitaplarında karakter olarak çok güzel kullanması. Kitapta geçen mezarlığın semt mezarlığımız olması da tuhaf bir farkındalıktı.
Şimdilik en az sevdiğim kitabı bu olsa bile, bütün kitaplarını okumayı kafama koymama neden olacak kadar başarılı ve sevdiğim bir yazar.
