Edebiyatına yabancı nesiller olmamak adına öncelikle kendimizden olanları okumayı seviyorum. Bundan dolayı Reşat nuri, Orhan Kemal, Nazım Hikmet, Tarık Buğra, Emine Seniye, Halide Edip, Samiha Ayverdi, Necip Fazıl derken; kendimi, adına çok fazlaca methiyeler okuduğum, Sait Faik kitaplarıyla başbaşa buldum. yanılgı o'dur ki; beklentiyi çok fazla tutmak; hayal kırıklığını en büyük artırıcıdır. işte bu beklentinin yüksekliği nedeniyle çok fazla tasvir içerisinde, bir çok hayatın yarım kalmış, tamamlanamamış hikayeleri arasında kaldığım bir eserdi. tasvirlerin anlatımından eeee hani konu dedeiğim anda kitabın bittiğini farkettim. Garip bir duygu...