Doğum Lekesi Hakkındaki Yorumlar

Farklı farklı güzel öyküler...

Bir çırpıda okunan öyküler.

İlk defa okudum güzel öyküler.

Elif Hümeyra AYDIN genel olarak kahraman anlatıcıyı kullanıp sade bir anlatımla ördüğü dokuz öyküden oluşan bu kitabında pek çok farklı kadın portresi çiziyor. Okuyucuya o portrelerde kendini aramak ya da onları kendince yorumlamak kalıyor. Genç yazarın ilk kitabında bu kadar başarılı olması, ikinci kitabı için beklentilerimizi de hâliyle yükseltiyor.

son zamanlarda karşıma çıktığı için aldım. okunabilir öyküler. biraz fazla parlatılıyor. öncelikleriniz varsa onları okuyun. ben bitirmedim.

Çok beğendim, çok güzel ve anlamlı öyküler var

Öykülerinde kadınların yaşadıkları kör noktaları, kıyıda kalmış hisleri anlatması pek çok hoşuma gitti

Dergah yayınları gibi köklü bir yayınevinden çıkması ilgimi çekti tabi aşırı gelen tanıtımlarda buna dahil fakat hikaye çok sıradan aşağıda bir yorum gördüm bir cümlesi çok güzel anlatmış herşeyi, çok sıradan her gün onlarcası yazılıyor diye nitelemiş tam isabet

“Doğduk, bu travmaları yaşadık ve izlerini taşıyoruz.”

Post Öykü Dergisi 32. Sayısı’ndaki kendisiyle yapılan söyleşide kitap isminin çıkış noktası böyle açıklayan Elif Hümeyra Aydın, ilk kitabı “Doğum Lekesi” ile okurun dikkatini çekmeyi başarmış ve kitabı 66.’sı düzenlenecek Sait Faik Hikâye Armağanı adayları arasında yer alıyor.

Doğum Lekesi’nde 9 öykü var. Kitapta 9 öykü olmasının insan doğumun 9 ayda gerçekleşiyor olmasıyla bir bağlantısı var mı, doğrusu merak ettim. Öykülerindeki kadın karakterlerin aileyle, toplumla, eşle ve kendiyle sürekli bir mücadele içinde olması, “ıkınması” da diyebilirim ki sürekli bir doğum sancısı hissini de barındırmıyor değil. Öykülerdeki karakterlerin sıkıştıkları durumdan halden çığlık atmayarak, dramatize etmeyerek sakince çıkacak, nefes alacak bir tavırları da var. Bu yüzden öykülerini ayrıca beğendiğimi söyleyebilirim. En çok Göz Çukuru ve Şah öykülerini beğendim.

ilk kitap için hiç fena sayılmazdı

Genç bir yazardan, bir ilk kitap. Dokuz öykü. Okunmalı.

Sade ve güzel bir anlatım. Ama çığlıkların duyulmaması çok hüzünlü.

İç sesleri kendi seslerinden daha yüksek çıkıyor ama kendilerinden başka duyan yok ki faydası olsun. Her gün yüzlerce örneği farklı farklı mekanlarda sergilenen hikâyelerdi.

Hüzün dolu idi, sıkıntılı insan halleri, doğru hayatin böyle gerçekleri de var ancak içim sıkıldı.. belki de doğru zamanda okumadigimdan.. ancak ilk kitap icin insanın iç dünyası gayet iyi anlatılmış farklı karakterlerde...