"İnsan uzun yaşayınca ne çok felaketi göğüslemek zorunda kalıyor!" ( s.52)
1992 'nin kışı ile başlıyoruz okumaya ancak "büyülü gerçeklik" var karşımızda. 1920'lerde Rusya'dan İstanbul'a göçenler ile İstanbul'da yaşayanlar ve tarihe tanıklık ederken yolları Sait Faik, Abidin Dino, Orhan Veli ile kesişmiş; eski bir binanın katlarinda birbirine dostlukla bağlanmış ilginç kişilikler. Üstelik gerçek olaylardan ve kişilerden izler taşıyor. Bu kitap niçin gözden kaçmış, anlamadım. Merakla okudum ve çok sevdim. Sürükleyici kurgusu ile sizi kendine bağlıyor. Bence mutlaka okunmalı. Mavi umuttur ama aynı zamanda hüzündür. İşte bu roman da aynısı...
