Ahmet Hamdi TANPINAR"
Kaç defa ondan en uzak bulunduğumu sandığım bir anda bulanık, ıslak nefesini alnımda duydum. Okşadığım
tende, kokladığım gülde, içtiğim içkide hep o zehir vardı. En hazlı, en mesut uykudan uyanır uyanmaz bu
acayip ifriti siyah meşinden bir mahlûk gibi kollarımın arasında bulmadım mı? Kim bilir belki de bizim için
zamanın hakikî ritmini o yapıyor. Dakikalarımızı kendi arzusuyla uzatıp kısaltan ve bizi, küçük uyanışlara
benzeyen itişlerle ölümün uçurum ağzına atan odur. En sonunda şeytanî kahkahasını atarak üstümüze
zamanın sürgüsünü çeker, fırının kapağını kapatır..."...diyerek yorumlar ontolojik sıkıntılarını...Herkes kendi tiyatrosunun baş rolü ve figüranı ve Deus Ex Machina' değil midir?Kuşaklar arası kahkasını atıp giden siyah ifrite karşı bir çığlık olmuş....
