Kitap bence orta dereceli bir kitap. Duygularla calisma noktasinda fena degil, balonun metafor olarak kullanilmasi orjinal olmus. Fakat anlatimin eksik kalan yonleri var. 1.Siirsellik icin yogun caba sarf edilmis, bazi kisimlarda anlamayi guclestirmis bu. 2.Bir aile var, iki kardes var ama onemli olan sadece biri. Beyaz kopek, siyah kopegi isiriyor, uzuluyor ama ozur dilemiyor. Beyaz kopegin duygulari onemli, siyah kopegin ki onemsiz. Ikisi bir babasina gidiyor, babacigim anlat bize diyorlar. Bekledim ki, babasi ikisine anlatacak. Fakat yine tek muhatap beyaz kopek. 3 yasindaki oglum sunu soyledi: her kitapta ne kadar cok beyaz var!! Belki yazar ana karakter olarak beyaz kopegi secti ama bence o zaman, bir aile var, iki kucuk kopek var seklinde baslamamaliydi. Insan beklentiye giriyor, beyaz kopek bunlari yasadi, siyah kopek de bir seyler yasayacak diye umuyor. Sonuncusu da, bir olaydan ikinci olaya gecis cok hizli olmus. Bir anda anlayamiyor insan.