Ölülerinizi hayırla yad ediniz düsturunu unutmamak lazım. İnsanı kıran, üzen bir eser. Elbette Necip Fazıl bir insan, ama bir insan üzerine bu kadar indi yorumların sağa sola saçılması gereksiz bir şey bence. Bu eser üstadın zaaflarını, insani yönünü anlatıyor diyerek hoş görülemez. Keşke bu şekilde yazılmasa, yayımlanmasa idi! Hala anlamıyorum ne gerek vardı ki? Vefat etmiş, insanların gönlünde hayırla, güzellikle yer etmiş birisini böyle yazmak ihtiyacı neden doğru? Yoksa yazar, üstadın çok sevildiğini görünce, "o kadar sevmenize gerek yok!" mu demek istiyor. Kadir Bey'e yakıştıramadığım bir eser. İçindekilerin doğruluğu da tartışılır ayrıca. Kadir Hoca'yı sevenler eserin içeriğini şeksiz olarak doğru kabul ettikleri için bizim yorumlarımızı kınıyorlar. Ama Üstadın yanında ömrünü harcayanların hiç ifade etmediği şeyleri bir kişi dedi diye kabul mü etmeliyiz? Üstad Necip Fazıl'a aşığız ve bu böyle kalacak!