Dostoyevski'nin Suç ve Cezasından sonra okuduğum en güzel romanlarından biridir. Her iki kitaptaki anlatım tarzı, okuyucuyu romanın içine çekip, bitene kadar büyük bir zevkle okumasını sağlayan mükemmel bir yazım gücüne sahiptir. Karamazov Kardeşlerdeki karakterlerin birbirinden farklılıkları ve bu farklılıkların okuyucuya çok düzgün bir şekilde aktarılması, aktarım sırasında kardeşler arasındaki bağların gerçek hayattaki bağlar kadar güçlü ve net bir şekilde belirtilmesi okurken dikkatimi çekti. Yazarın da dediği gibi, sanırım 4. bölümün başındaki İlyuşa konusu, kitaptan ayrı bir konuymuş gibi okunabilir. Ancak genel olarak kardeşler arasındaki durumlar ve onların sevgilileriyle yaşadıkları olaylar gerçekten okumaya değer. Kitap, insanların bu durumlar karşısında nasıl davrandıklarını en açık ve güzel bir dille okuyucuya sunmaktadır.
