Alıklar Birliği Hakkındaki Yorumlar

Kitabı okurken düşünceleriniz ne an oradan buraya, buradan oraya değişiyor, farkedemiyorsunuz. Yazarın sosyolojik tespitleri bana Tolstoy'u hatırlattı. Tabi işlediği konular Tolstoy'dan çok farklı. İnsan düşüncesini fırıl fırıl döndürmesi de Dostoyevski'yi hatırlatıyor. Tarihe geçmiş bu iki yazara benzerliğin eticesi: Pulitzer ödülü.

Kişiler ve toplum üzerine zekice analizlerin yapıldığı bir kitap aynı zamanda bu kadar da güldürebiliyormuş demek. Kitaba konu olan karakterler hakkındaki olumlu ya da olumsuz düşünceler bir anda değişebiliyor ve insanın çok yönlü düşünebilmesine olanak sağlanıyor.

Tembellik üzerine yazılan bir anayasa varsa ki bu "Oblomov"dur bunun en meşakatli uygulayıcısı İgnatius diyebiliriz. İnsanlara kızdığımızda ya da bazı şeyler istediğimiz gibi olmadığında hepimiz biraz tembelleşiriz, işte İgnatius bu duygunun kağıda kaleme dökülmüş şekli. Sıkılmıyorsunuz, tüm dikkatinizi kitap son sayfasına kadar kendisine bağlıyor güzel bir edebi eser kütüphanenizde bulunmalı.

Dünyaya ıgnatius gözüyle bakmamak belki de bizi sıkıcı kılan şeydir. ıgnatus u ve açtığı savaşı kısmen de olsa destekliyorum.

Alıklar birliği, bir sistem eleştirisi ve yaşı bu kadar genç olan bir yazarın edebiyat birikiminin ve yeteneğinin bir göstergesidir. intihar nedeni konusunda bilgi sahibi değilim fakat, romandaki ıgnatius karakterinden yazarın neden intihar ettiği konusunda bir fikir edinebiliyorsunuz. edebiyat dünyasının böyle bir yazarı kaybetmesi çok acı! herkesin kitaplığında bulunması gereken bir kitap.

bir insan bu kadar mı vurdumduymaz ve de tambel olur,yazar bir insanı gerçekten çok güzel tasvir etmiş.kesinlikle kaçırmayın

lütfen okuyun ve okutturun pişman olmayacaksınız. çok seveceksiniz.

Eğer bu romanı okuyup beğendiyseniz hemen sol üste çıkın ve Oblomov'u sipariş edin. Eminim onu da okurken büyük keyif duyacaksınız

ignatius j. reilly adlı kanaatimce en ilginç ve harika anti-kahramanlardan birini barındıran, john kennedy toole romanı. ignatius çok çirkindir, şişmandır, gözleri farklı renktedir, sevimsiz bir avcı şapkası takar; her şeye karşıdır, insanlardan, çalışmaktan, annesinden nefret eder ve küçük işlerle uğraşmaya tenezzül etmez, aklı başka yerlerdedir ve etrafındakilerden çok başka çalışır. püren özgören'in özenli çevirisi, gerektiğinde new orleans sokak ağzını türkçe'ye yansıtması, kitabın türkçesini okumayı kolaylaştırıyor. çalışan ve aklında her an istifa etmeyi bulunduran, aslında istifa etme anının heyecanlıyla çalışan kişi (ben) kitabın beşinci bölümündeki ignatius'ın iş anıları kısmını her daim çekmecede bulundurur, bundan da gizliden gizliye büyük keyif alır. sözkonusu mektup şöyle bir alıntıyla başlar:
"sevgili okur,
büyük bir yazar okurun dostu ve velinimetidir."
açıklamaya gerek yok, ignatius elbette tuhaf gözlemleri, kıvrak dili ve aykırı zekasıyla olduğu yere fazla gelen bir karakter. o da hıncını her şeyden ve herkesten çıkarıyor. akılımızın hep bir yanında canlandırdığımız korkunç olay yaratma ve kendini rezil etme sahnelerini başarıyla ve çekinmeden yaratıyor. anti kahraman değil, kimseye açıklayamayacağımız kurgu kahramanımız oluyor. iri ve çirkin biriyseniz olay çıkartmanız normal karşılanr. ama mesela jane fonda iseniz çıkarttığınız bütün olaylar sonunda ted turner ile evlenirsiniz. ilginç.:)
hayatına son verebilecek kadar depresif ve mutsuz bir insan nasıl bu denli eğlenceli bir kitap yazabilir, aklım almıyor. kurgusuyla, akıcılığıyla, çizdiği atmosferle, felsefesiyle ve diliyle kesinlikle bir başyapıt.

yazarın ölümünden çok sonra basılması ve hatta 1981'de pulitzer ödülü almış olması (ki bu ödül tarihte ilk defa yazarı hayatta olmayan bir kitaba verilmiş), kitaptan alıntılayacağım platon sözünü doğruluyor:

"kitaplar, babalarına karşı gelen ölümsüz oğullardır"

edininiz alınız okuyunuz efendim...