Aradığın insan; aradığın aşk, huzur, mutluluk, ahlak, kurtarıcı bulunamadı. Sistem hata
veriyor. İnsan eliyle yaratılmış her şey, tüm kodlar hızla dönüşürken sen nereye gidiyorsun?
Oyun bitti! Kâğıttan evler, korku duvarları, hurafeler, kalıplar, şablonlar, yalan masallar hızla
çöküyor... İnsanlık tarihinin en keskin geçiş dönemlerinden birinin alacakaranlığındayız.
Bugün canını yakan, seni başarısız ve eksik hissettiren hiçbir şey senin suçun değildi. Kim
olman ve nasıl yaşaman gerektiği ailen, toplum ve sistem tarafından sana dayatılandı.
Sevilmek, onaylanmak, değerli olduğunu hissetmek için hep bir şeyler yapmak zorunda
kaldın. Doğru, yanlış, iyi, kötü, güzel, çirkin, günah, sevap, ayıp, utanç, başarı, güç ve daha
nice kavramla kuşatıldı yaşamın.
Neye göre, kime göre?
Yüreğinin sesini duyuyorum, arayışını biliyorum. Yüreğimi, ruhumu sonuna kadar açtım
sana. Senin kendi gerçeğini cesaretle yaşaman için, bende olanı önüne serip, gideceğim. Aynı
gökyüzünün altında farklı yerlerde yalnız değilim, yalnız değilsin, yalnız değiliz...
