“Karanlığa teslim olmuş bir şehre
güneş her asırda haramdır.”
İnce ve kırılgandı kadın
Lal olmalıydı konuşmayı unutan kaba adam
Oysa adı gökyüzünü süslüyor
Gece karanlığına bir güneş gibi doğmalıydı kadın
Zifiri karanlık içime süzülüyor
Ne acı ki ölüm yardan daha da yakın
Yetersiz kalıp anlayamadığı şeyler var aklın
Paslı gönüller yalan sevmelerle dolu
Elbette anlatamadığın şeyler var saklın
İnsan kendi seçer gideceği yolu
Sevilmek yakışır amma sevmemek değil hakkın
Kimine siyah, kimine beyaz
Kimine çöl sıcağı, kimine kuru ayaz
Bilemezsin nedeni anlayamazsın da
Sevdiğini diyemezsin lakin saklayamazsın da
Ne sevme diyebilirsin ne de sev
Uçurumun yamacında sonsuzluğu düşünür
Atlayamazsın da
Korkak diyecekler ardından
Aldırma sen
Biz iki sıkı dostuz aslında
Ölüm ve ben