Kürdistan… Kürdistan… Kürdistan…
Kiminin zihninde; tiksinme, korku, ilkellik, ihanet, boş hayal, gereksiz inat;
Kiminin yüreğinde; kök, tarih, ata, intikam, direniş, kimlik, sahipsiz vatan.
Kürt insanı yüzyılların kendisine devrettiği dev mirasın yükü altında zorlukla nefes alıyor. Rüyalar bile paramparça. Huzur, mutluluk ve sevgi hâlâ çok uzak. Yüreklerde yeşeren tek duygu isyan, isyan ve yine isyandır. İdealizm, temiz ruh, fedakârlık, cesaret, ekonomik rant, siyasi ihtiras, ihanet, intikam, döneklik, korkaklık, duygu sömürüsü; hepsi iç içe girmiş, kör düğüm olmuş. Umutsuzluk umudu tüketiyor, gökyüzünü dolduran akbabalar leş, kan ve ölüm arıyor. Ne kördüğümü çözecek Büyük İskender var, ne de demokrasi için dimdik duracak Zaloğlu Rüstem… Kürdistan çaresiz, yaralı bir kuş…
Ve Ararat gökyüzüne yalvardı:
Ey ulu Tanrım, yıkasan kutsal suyunla Kürdistan’ı
Dindirsen artık bu yüzyıllık acıyı ve akan kanı
