Kaç yaramız kaldı sarılmayı bekleyen. Kaç tükenen ömre merhem olacaktık daha bilmeden. İnsan aynı yarayla kaç kez ka-nar, durmak bilmeyen yaraya merhem aradıkça hep başka yaralara ön ayak olduk. İşte insanlığımızı ortaya koyan sebepler bu zaman-da bizi sınava tabi tutar. Sen kendi yaranı yıllar geçse de, tek başı-na saramasan da, bir başkasına merhem olmak için çabaladığında kanayan yaralar önce kabuk tutar. Evet, son olması için mücadele ederken tam da o anda aslında en büyük yaran açılır. Evet, dinle-diğin müzik ve gözünün önüne gelen gülücükler hepsi birer hayat tecrübesidir lakin senin en büyük düşmanın bu tecrübelerdir. |