Bahrü’l-medid fî tefsiri’l-kur’âni’l-mecîd isimli tefsir, zahirî ve bâtınî ilimlerde üstat ahmed ıbn acibe el-hasenî es-sâzelî’ye aittir (1124/1809). Bu tefsir, bastan sona yüce kur’ân’ın zahiri tefsiri ile tasavvufî isaretlerini bir arada sunan; zahirle batını, seriatla hakikati, ilimle irfanı, nakille tecrübeyi, delille müsahedeyi, amelle edebi, dille gönlü, sözle askı kaynastıran orijinal bir tefsirdir.
ıbn acibe elliye yakın eserin sahibi bir alim ve kamil mürsit olarak bu tefsirini mürsitlerinin tavsiyesi ile ömrünün son döneminde yani en verimli devresinde yazmıstır. Eserin zahirî tefsir kısmı, beyzâvî, ebü’s-suûd, nesefî, kurtûbî, ıbn atıyye ve ıbn cüzey
gibi ehl-i sünnetin en muteber tefsirlerinden olusmaktadır. Tasavvufî isaretlerini ise, kuseyrî’nin letâifü’l-ısârât’ı, baklî’nin arâisü’l-beyânı, hikem-i ataiyye basta olmak üzere kûtü’l-kulûb, ıhya, avarif gibi tasavvufun ana kaynaklarından yapılan nakillerle, müelli müsahede, tecrübe ve tavsiyeleri olusturmaktadır.