"Neler görmüyorum ki? Her gün bu kadar insanın ölmesi tek başına yeterli değil mi? Sığırların mezbahaya götürülmesini gördünüz mü hiç? Ölümün kokusunu alıp nasıl böğürdüklerini duydunuz mu? Bazıları sürüden ayrılıp deli gibi koşuyor, ötekiler başlarını öne eğip gözlerinde iri yaşlarla yürümeyi sürdürüyorlar.(...)
Korkuyorlar ama henuz nedenini bilmiyorlar.Bugün bizim zavallı delikanlılarımız gibi, insanlar onlara o gözle bakıyor, üniformalarını giymişler, trenlere tıkılmışlar.Ne var ki onlar şarku söylüyor, yüreklerini henüz korku sarmamış."
Bu roman öyle güçlü duygularla yüklü bir dünyanın kapılarını aralıyor ki okurlara...
Karmaşık sorulara, hayal kırıklığına ve sevgiye davet ediyor sizi.
L'Humaite-Eveleyne Pieiller