Başkalarına, hayatımıza aldıklarımıza, bizi yerle bir edenlere ama en çok da ruhumuzu iyileştirenlere dair olağanüstü bir roman
Ambre henüz yirmi yaşındadır ve önünde koca bir ömür vardır ama o, hayatının baharında olduğunu göremez. Mutlu bir evliliği olan ve yöneticilik yapan kırk yaşındaki iki çocuklu Philippe’le bir yıldır gizli bir ilişki yaşamaktadır. Philippe’in onun için tuttuğu dairede kalıyordur ve tüm ihtiyaçları karşılanıyordur ama Ambre günden güne boğulduğunu hissetmektedir. Sonunda hayatındaki boşluk duygusuyla daha fazla baş edemeyerek intihara teşebbüs edince Philippe ona bir kaçış yolu önerir: Fransız Alpleri’ndeki bir dağ otelinde garsonluk.
Ambre dağların enginliklere karıştığı, küçük kafelerin sıcak çikolata buğusuyla kaplandığı masmavi bir vadide kendine hayaller ve hayal kırıklıklarıyla örülü küçük bir dünya inşa eder. Otelin diğer çalışanları da yaşadıkları acı tecrübelerden sonra kendi kabuklarına çekilmek zorunda kalan insanlardır. Cinsel tercihi nedeniyle ailesinin reddettiği yirmi iki yaşındaki Tim, dört aylık bebeğiyle çalışmak zorunda kalan bekâr anne Rosalie ya da insanlar yerine doğada tek başına olmayı tercih eden müzmin yalnız Wilson gibi…
Dağlara düzenlenen kayak gezileri, yanlış anlamalar ve içten gülüşler arasında Ambre bu yeni tanıştığı insanlarla bağ kurmaya başlar. Tıpkı karı delip hayat bulan bir kardelen gibi o da kabuğunu delerek yeniden çiçek açmayı öğrenecektir.
“İnsanın kendi gücünü ancak başkalarına kulak vererek bulabileceğini hatırlatan, Alpler kadar güzel ve etkileyici bir roman.”
L’Avenir
“Başkalarından Dönüyordum, kuşkusuz Mélissa Da Costa’nın en iyi romanı.”
Le Magazine Littéraire
“Kalbinize dokunacak bir hikâye. Vazgeçmemeye yapılmış şiirsel bir övgü.”
Le Progrès
“Bu kitabı bitirdiğinizde kahramanlarından ayrılmakta zorlanacaksınız.”
Lire
