Söz, özün dansözüdür.
Mutsuzluğun nedeni, aşırı mutluluk arzusudur.
Umutsuzluk, tembelliğin bahanesidir,
Yaşamın amacı, yaratıcı yaşamaktır mutluluk veya keyif değil.
Ölüm, keyfin bitmesidir. Aşırı keyifçi modern insan, ölümden daha çok korkar.
Depresyon(keyifsizlik) ve kaygı(keyfi kaybetme korkusu); ölüme ön hazırlıktır.
Kalenderin kaderi, kaderdir.
Korkaklıktan ve onaylanma keyfinden arınmış iyilik, en iyidir.
Doğa ana, sonsuz keşif verir. Doğa yasası(baba tanrı) ise keyfi budur.
An, zihinsel “ana” dan kopuş zamanıdır; Anı, an’ın sınırıdır.
Can, anı yakalayıp anı yapmaya çalışandır. Ama C, asla O (Tanrı) olamaz.
Tanrı, hem O’dur, hem de 0 (sıfır)…
Tanrı evreni altı günde yarattı dediler, haftada bir gün dinlenmemizi isteyenler.
Tanrı, he zaman zar atar, zarının da iki yüzü vardır. OL ve ÖL
Eleştiri; ehlileştirilmiş intikamdır, kinli yüreklerde.
Hakiki yüce gönüllü, bir karıncadan ziyade bir sivrisineği incitmeyendir.
Yaşam, bir (zigot) için ikinin(sperm, yumurta) ölümüdür.
Yumurta, tavuktan çıkar, her yumurtadan tavuk çıkar bazen horoz çıkar.
Psikiyatr, farmakolojik polistir.
Özne; öz, ne diye sorandır.
