... Kız heyecanla ve çekinerek elimi tuttu. Ah, nerden geldiği anlaşılamayan adam sana ne kadar şükran borçlu olduğumu öğrenseydin! Hissettirmeden kıza baktım. Aynı tahmin ettiğim gibi esmer güzeli bir kızdı. Kirpiklerinde az önceki yaşananların izi olan gözyaşları sim gibi parlıyordu. Fakat yüzünde bir tebessüm belirmeye başladı. Biraz utanarak da olsa o da beni süzdü ve gözlerini kaçırdı.
- Bakın gördünüz mü, biraz önce benden niçin kaçtınız? Yanınızda olsaydım bütün bunlar başınıza gelmeyecekti.
- Ama sizi de tanımıyordum ki. Sizi de onun gibi bir adam zannettim.
- Peki artık tanıyor musun?
- Çok az. Mesela, elleriniz neden titriyor?
(Kitapta ayrıca Dostoyevski’nin gençlik romanlarından “Ev Sahibesi” de yer alıyor.)