Bilim tarihi araştırmaları, Türkiye’de 20. yüzyılın ilk yarısında başladı: Salih Zeki Bey, Âsâr-ı Bakiyye’de (Ölmez Yapıtlar, 2 Cilt, 1913) Orta Çağ İslâm Âlemi’ndeki matematik çalışmalarına, Abdülhak Adnan Adıvar ise La science chez les Turcs Ottomans’da (Osmanlı Türklerinde Bilim, 1939) Osmanlı Dönemi’ndeki bilim hayatına ışık tuttular. Sonraki tarihçiler, yazmış oldukları monografiler ile bu birikimi geliştirdiler ve bilim tarihinin bağımsız bir disiplin olarak kurumsallaşmasını sağladılar. Bunlar arasında özellikle Aydın Sayılı, Sevim Tekeli, Esin Kâhya, Ekmeleddin İhsanoğlu, Aykut Kazancıgil ve Fuat Sezgin’in isimlerini burada anmak gerekir.
Remzi Demir, Bilim Tarihi (Denemeler) adlı bu yapıtında, adı geçen öncü isimlerin başlattığı arayışları sürdürüyor ve bugün kırk seneyi doldurmuş olan akademik yaşamı süresince çeşitli dergilerde yayımlamış olduğu makalelerden bir kısmını derliyor. Bu makalelerin en önemli özelliği, konularında yazılmış ilk monografiler olmaları ve sonradan yapılacak araştırmalara öncülük yapmalarıdır. Meselâ “Çağdaş Matematiğin Türkiye’ye Girişi” adlı yazısı, sonradan yaptırılacak yüksek lisans ve doktora tezlerine ilham kaynağı olmuş ve 19. yüzyıldaki matematik hayatımızın aydınlanmasına katkıda bulunmuştur.
