Orta Çağ Avrupa edebiyatının beslendiği kaynaklar yüzyıllardır tartışma konusu olmuştur. Antik Yunan ve Latin mirası, bu tartışmalarda çoğunlukla merkezi bir yer edinmiş; ancak gölgede kalan bir gerçek, uzun süre yeterince incelenmemiştir: Arap edebiyatının Avrupa edebî geleneği üzerindeki derin ve dönüştürücü etkisi. Bu etki yalnızca düşünsel aktarım düzeyinde kalmamış, doğrudan anlatı biçimlerini, temaları ve sembolleri kapsayan çok katmanlı bir kültürel alışverişe dönüşmüştür.
Endülüs ve Sicilya gibi tarihsel temas bölgeleri, çeviri hareketleri ve felsefî hikâyecilik geleneği, bu etkileşimin somut kanıtlarını gözler önüne serer. Çerçeve hikâye yapılarının evrimi, tasavvufî anlatım biçimlerinin zenginliği ve Arap anlatı geleneğinin derinlikleri, Avrupa edebiyatının şekillenmesinde görünmez ama belirleyici izler bırakmıştır. Binbir Gece Masalları, Hay bin Yakzân ve Sindbâd gibi klasikler; Decameron ve Robinson Crusoe gibi Batı’nın simge eserleriyle kurdukları tematik ve yapısal bağlar sayesinde, edebî tarihin sınırlarını aşan bir etkileşimin habercisi olmuştur.
Bu çalışma, söz konusu etkilerin yalnızca kronolojik benzerliklerden ibaret olmadığını; bilakis yapısal, tematik ve kültürel aktarımlarla örülen derin bir ilişkinin ürünü olduğunu ortaya koymayı amaçlamaktadır. Arap edebiyatının Orta Çağ Avrupa edebiyatına geçiş sürecini tarihsel bağlamıyla ele alan bu eser, kanıtları sistematik biçimde analiz ederek edebiyat tarihine yeni bir perspektif sunmaktadır. Çünkü çoğu zaman göz ardı edilen bu sessiz etkileşim, bilinenlerden çok daha derin ve dönüştürücü bir güce sahiptir.
