"... Evet, kendimden hiç memnun değilim! Babamın benden memnun olmadığını hissediyorum ve bunu söylemesini istiyorum. Ama o üzülüyor ve biraz daha beklemeyi yeğliyor. Babam, benim o kadar çalışan sevgili babam! Her şey senin eserin, evde gördüğüm dokunduğum her şey, giydiklerim, yediğim yemek, oyuncaklarım, eğitimim, hepsi senin çalışmanın eserleri. Ve ben çalışmıyorum."
"Hayır, haksızlıkbu. Ve bu beni çok rahatsız ediyor. Ama bugün başlayacağım derselerime çalışmaya. Bütün irademle, canımla kendimi çalışmaya vereceğim. Akşamları geç yatacak, sabahları erken kalkacak, tembelliğe amansız bir savaş ilan edeceğim."
"Haydi çalışmaya! Tüm kalbim ve gücümle! Dinlenme saatlerimi mutlu, oyunlarımı zevkli yapacak olan çalışmaya. Öğretmenimin sıcak gülümsemesiyle babamın sevgi dolu öpücüğünü bana yeniden kazandıracak olan çalışmaya..."