Nedense divan edebiyatının çoğu insanın tüylerini diken diken eden bir kudreti vardır... Bu ismin kulaklarla temasıyla başlayan irkilme, tüyleri ziyaret ettikten sonra dudaklarda "Boş ver!" cümlesinin iması olan bir kıvrılma ile son bularak bedeni terk eder. Çok az insan bu edebi bahçenin etrafını çevreleyen dikenli telleri; yani ağdalı bir dil ve yabancı kelimelere esir Türkçe engelini aşarak sadece bu bahçede teneffüs edilecek eşsiz kokuyu ciğerlerine çekmiş seyrine doyum olmayan bir estetikle imzalanmış yapıları görmüş ve zaman tüneli içinde unutamayacağı bir yolculuk gerçekleştirmiştir.