DÜŞLERÄ° KALDIÂ
Â
                                                                          Â
Â
yüzünden eksik etmediği güneşle
Â
 gözleri tüm çocukları sevmeye hazırdı
Â
hesapsız bir aşktı o
Â
sarmaşık gibi kollarıyla
Â
ayrımsız herkesi saran.
Â
Â
bir ses bozdu güzel tabloyu
Â
akortsuz bir tondan.
Â
nefret tufanı sardı dört bir yanı
Â
savruldu saçları dumanlar içine
Â
el uzatmak isterken çocuklara delicesine.