“Fatih Mutlu, okuruna geç kavuşturduğu bu kitapta insanlığın kurduğu büyüklük figürlerini, nesnelerin, rüzgârların, çocukların sesiyle yıkıyor. Gerçeği söylemenin doğal gücü, iktidar sahiplerinden alınıp banklarda oturanlara, çekirdek çitleyenlere dağıtılıyor.
Hipermodern zamanların yapabilirsin komutuna omuz silkeleyen bu dizeler, yapmamanın, yok oluşu kabul etmenin, bedenin bir adım gerisinde ‘arka kapısında’ kalmış ruhun tek başınalığını ve gücünü bize hatırlatması açısından benzersiz. Bu benzersizlikse kesinlikle diyalektikten uzak, bireysel bir benzersizlik değil.
Şairin dizeleriyle;
‘neden? çünkü pencereden bakarken tutunduğumuz kuram
hesabın ödenmiş olmasından duyulan keyif
keyfin peşin alınmasından çekilen nefes
çünkü beşer de insanın arka kapısıdır’”
Mihrap Aydın