İtiraf etmeliyim ki Ferdi Tayfur hakkında yazmak kolay bir şey değil. Önünüzde kırk yıllık bir birikim ve milyonların kalbinde taht kurmuş efsane bir isim var ve siz onu üç beş cümle ile anlatacaksınız. Olacak şey değil.
81 yılında arkadaşlarla ortaokul öğrencisi iken bir sinema kaçamağı yaptık. Filmin adı Çeşme idi. İşe o film benim duygu dünyamı alt üst etti. O nasıl bir hikâyeydi, o nasıl bir oyunculuktu, o şarkılar nasıl şarkılardı öyle! Bir saat önce gidip sinema kapısında bilet kuyruğunda bekleyip zar zor yer bulduğumuz bu film sadece beni değil salonu hınca hınç dolduran herkesi büyülemişti. Hâlbuki film çevrileli altı yıl olmuş, film kaçıncı kere vizyona girmiş, seyirci kaçıncı defa izlemişti ama yine aynı heyecanla izleniyordu. Ağlayanlar, rahmetli Erol Taşa küfredenler, sanki konser salonuymuş gibi şarkılara eşlik edenler Film bittiğinde ise bir hüzün kaplamıştı sinemayı. Işıklar yandığında herkes gözyaşlarını siliyordu.
O günden sonra biz de bir Ferdici olmuştuk. Kasetçalarımız olmadığı halde harçlığımı Ferdi Tayfur kasetlerini almak için harcıyordum. Ben de Özledim plağı çıkmıştı ama ortada kaset yoktu. Her gün kasetçinin kapısını aşındırıyoruz ama her gittiğimizde yok deniyordu. Meğer kaset çıkmadan aylar öncesinde parası peşinen ödenerek siparişler veriliyormuş ve gelen kasetler de bu kişilere veriliyormuş. Onu da öğrendik.
Seni çok sevdik Ferdi Baba.
Halit Yıldırım
