İnsan yaşar ve hayal kurar. Bir gemide bir doktor… Bir varmış bir yokmuş gibi… Masal gibi… Bilinenleri çok. Kişi doğar, büyür, eğitim alır(az-çok), işi olur, uğraşı olur, evlenir, çocukları ve torunları olur, er geç ölür . Bu kalıba anlam katan övülecek, imrenilecek, ders alınacak yaşamlardır.
Bu kitap “doktor” olup gemide çalışmaya başlamakla anlatılamaz. Burada niyetler, planlar, hayaller, idealler ve yaşamın kurduğu tuzaklar, koyduğu setler var. Onları aşarak ilerleyen yaşamda nereye varılacağı (her zaman) belli olmaz. Varınca da insan vardığını bilmeyebilir.
Yaşamımın doruğu 1987’de gemide doktor olmam, önce onu, sonra da oraya nasıl geldiğimi yazdım. Bir de yaşamımda en önemli hayalime —doktor olmaya— gemi ekleyerek gezmek arzumun beni nerelere götürdüğünü yazdım. Bu doruktan sonra uğraşlarım ve gezme arzumun hiç bitmediği öyküler var. Ardından en önce ben değerlendirdim.
André Gide, “Anı yazmak ölümün elinden bir şeyler kurtarmaktır” demiş. Sanki paylaşılınca daha çok şey kurtarılır.