Aşina olanlar bilir ki Cevat Akkanat’ın şiirleri günlük konuşma dili kıvamında, son derece akıcı, bol çağrışımlı ve ironi yüklü şiirlerdir. Şair Gülümse Kulübü’nde bunlara başka bir şey daha ekliyor: Beslendiği kaynaklardan edindiği birikimi şiirlerinde yoğun bir şekilde kullanıyor. Bu artı değer unsurlarını daha ilk bakışta, şiirlerin adında görecek, şiirleri okudukça ise orada var oluşlarının derinliğini hissedeceksiniz.
Peki, Gülümse Kulübü’nde duygu, düşünce ve eylemlerine atıf yapılan diğer bir ifade ile Akkanat’ın bir yandan el aldığı, öte yandan kurduğu imgeler eşliğinde kendilerini yazın evreninde ağırladığı yıldızlar arasında kimler var? Behçet Necatigil, Âşık Yaşar Reyhani, Mehmet Âkif, Hasan Basri Çantay, Necip Fazıl, Nazım Hikmet, Ece Ayhan, Turgut Uyar, Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Nicolas Guillen, Federico Garcia Lorca, René Char, Tahsin Saraç, Bertholt Brecht, Selim İleri, Şair Nigar, Füruğ Ferruhzad, Heinrich Heine, Mahmud Derviş, Pierre Reverdy, Martin Espeda, Bahattin Karakoç, Ara Güler, Nuri Pakdil, Adalet Ağaoğlu, Asım Gültekin, Tarık Buğra, Cemil Turan, Nilgün Marmara, Hacı Taşan, Muharrem Ertaş…
Sadede gelelim. Kendisine özgü sefih simülasyonlarla kurgulanmış ve kesintisiz ‘ıslah etme’ süreçlerinin tahakkümleriyle donatılmış yerel bir ‘Panaptikon’da söz söyleyebilme cesareti gösteren şair, devrin alçalmış değerlerine karşı, sırtını yaslayabileceği dinamik bir kadro oluşturmuş. Öfkeyle nahifliğin iç içe olduğu şair bir yürekten beklenebilecek bir hamle!
Şairane gerginliğin diri imgeleriyle içsel bir serüven yaşamak isteyenler, Gülümse Kulübü’ne hoş geldiniz!
İbrahim ERYİĞİT
