İMAN, TAHARET (TEMIZLIK), NAMAZ, CENAZE, DUA, ZIKIR, ORUÇ, ZEKÂT, HAC, KURBAN, EDEB, ZÜHD, İMARET, TICARET, NIKÂH, AHKÂM, YIYECEKLER, İÇECEKLER, GİYİM, KUR’AN’IN FAZILETI, KOMŞU HAKKI, KIYAMET. CENNET, CEHENNEM, KADER FEDAIL (FAZILETLER), GÜZEL AHLAK, vb. gibi Müslümanın her anını, yaşamımızı, ilgilendiren pek çok konuda İhsan Konuralp’in derlediği 2500 hadis-i şerif içinden, İkrami Berker’in editörlüğünde 736 hadis-i şerif düzenlenerek okuyanların istifadesine sunulmuştur.
Rivayetlerin sahih ile sakîmini onları nakledenlerin itimad edilenleriyle töhmet altında olanlarını, bir birinden ayırmayı bilmeyenlerin hadis irdelemesi yersiz olur. Böyle durumlarda ancak işi ehline
bırakmak gerekir.
“Allah size, emanetleri mutlaka ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emrediyor.” (Nisâ, 58). Bu ayetten yola çıkarak iki önemli şeye dikkat etmek gerekir.
1- Rivayetlerin ravilerinin mutemed olup olmadıklarını elhine havale etmek
2- Töhmet altında olan aşırı bid’atçıların rivayetlerinden sakınmaktır.
İmam Müslim Sahihinin mukaddimesinde şöyle der:
Ravilerin mutemed olanını alıp bid’atçıları terketmenin delili: Allah
Zül Celâl’in şu kavl-i kerimidir:
“Ey iman edenler! Eğer fâsıkın biri size bir haber getirirse, aslı olup
olmadığını araştırın. Yoksa bilmeyerek bir kavme sataşırsınız da yaptığınıza
pişman olursunuz” (Hucurât, 6.)
Allahu Teâlâ Hazretleri:
“Razı olduğunuz şahidleri (getirin).” (Bakare, 282.) ve “Sizden iki adaletli kimseyi şahid getirin.” (Talâk, 2) buyurmuştur. Zikrettiğimiz bu âyetler, fâsıkın haberine itibar edilmediğine; âdil olmayanın da şâhidliğinin reddedileceğine delâlet etmektedirler. Haberin manası bâzı rivayetlerde şehâdetin manasından ayrılırsa
da birçok kere manalarında her ikisi birleşirler. Çünkü fâsıkın haberi ulemâya göre makbul değildi. Nitekim şehâdeti dahî islam ahkâmında kabul edilmez. Fâsıkın haberi kabul edilmeyeceğine Kur’an delâlet ettiği
