Suların berraklığına, dağların sessizliğine karışır hikâyeler,
Bir çocuğun avcunda suskun kalır taşlar,
Ve bir annenin kaleminden,
Zamana meydan okuyan satırlar doğar.
Yaşam nereye savurursa savursun insanı, geçmiş onunla birlikte yürür. Geriş’ten yola çıkan bir ailenin, Kuyucak’a yerleştikten sonra yeni bir toprağa, yeni bir hayata tutunma çabasıdır bu anlatı. Ancak o toprağın altında sadece kökler değil, bir halkın yeniden doğuşunu müjdeleyen mücadele de vardır.
Bu kitap, Anadolu’nun cesaretini, kadınlarının dirayetini, çocuklarının sessizce büyüttüğü umutları anlatır. Kurtuluş Savaşı’nın gölgesinde, sevdanın ve dayanışmanın sesi olur.
Annem, Melahat Demirkol Tura, bu kitabı büyük bir sevgiyle, bir yüreğin taşıyabileceği en derin sorumlulukla yazdı. Ancak ne yazık ki, bu eserin basıldığını göremeden aramızdan ayrıldı. Bu kitap şimdi, onun yokluğunda ama onun kalemiyle okuyucularla buluşuyor. Her satırında onun izi, her cümlede onun nefesi var.
Annemin vefatının birinci yıl dönümünde yayımlanan bu kitabın basılması için büyük bir özveri ve sevgiyle emek veren hayat arkadaşı babam Hüseyin Tura’ya ve sürece yürekten sarılan sevgili oğlu kardeşim Deniz Tura’ya minnetle teşekkür ediyorum.
Bu kitabın varlığı, bir annenin geride bıraktığı en kıymetli miras; benim içinse sonsuz bir hatıra, hiç eksilmeyecek bir özlem.
Onun adına ve anısına…
Saygı, sevgi ve gözyaşıyla,
Özgün Tura Karadağ
