Hakan Altıner, elli beş yıllık tiyatro yaşamını, hayallerini, bu serüvende kendisine eşlik eden, seslerini sesinin yanında duyduğu o iyi insanları ve bir dönemi Pınar Çekirge’ye anlattı.
Tiyatro için yaşayan, öncesi, sonrası, nefesi, varı yoğu tiyatro olan gerçek bir tiyatrocu ile tanışmaya, onun ışıltılı hayallerine tanık ve suç ortağı olmaya, dahası bir Hakan Altıner “retrospektif”i yaşamaya hazır mısınız?
“İstiyordum ki, aklıma gelen, dilime takılan her soruyu sorayım, bu nehir söyleşi günden geceye aksın. Zaman kavramı kaybolsun. Anıların, yaşanmışlıkların arasında, çağrışımlar, hatırlayışlar sağanağına tutulalım. Her defasında yorgun hayatların eşsiz baharı olmuş, bütün o oyunları, o oyuncuları, crescendo-decrescendo geçişleri konuşalım…
Konuştuk da… Hakan Altıner‘i dinlemenin doyulmaz tadını duyumsadım. Sil baştan çıkagelen hatıralar arasında, tiyatromuza farklı duyarlılıklar armağan eden, ışığı yüksek, rüzgârı güçlü bir yönetmenin hayalhanesinde yol aldım. Hep o anlarda asılı kalmak, hep o anlarda mühürlenmek, sahneye yıldız tozları serpmekti niyetim. Çok uzaktan, bir ömür kadar uzak diyarlardan gelen, zamanın sisiyle buğulanmamış repliklere kulak verdik birlikte. Bir hayat, kocaman bir hayat yaşadık aslında.”
-Pınar Çekirge
Hakan Altıner deyince içi dışı tiyatroyla dolmuş bir entelektüel gelir aklıma. Gerçekten de onun gibi tiyatro sanatıyla böylesine yoğurulmuş başka biri daha olduğunu sanmıyorum. Yıllarını tiyatroya adamış bir sanatçı olarak bu benim düşüncem. Bitmek tükenmek bilmeyen bilgisini gençlerle paylaşmaya devam eder umarım. Sağ olsun, var olsun.
-Haldun Dormen
