kalbimin tam ortasına ıhlamurdan yapılma bir kuÅŸ oyması gömÂmüşler. büyük denebilecek bir oyuÄŸun içine yavaşça yerleÅŸtirmiÅŸÂler. sen geldiÄŸin zaman o kuÅŸ canlanıp kanat çırpmaya baÅŸladı. çıkıp giderken göğsümde ince bir kesik bıraktı.
Â
bir ÅŸey bitti. bazı ışıklar parçalandı. çok eski koyu bir sızı sanki her yana yayıldı. gözlerim karanlığa alıştığında bir yüzün bana doÄŸru geldiÄŸini gördüğümde sonra o yüzün sen olduÄŸunu sanÂdığımda artık ne fark ederdi o kuÅŸ çoktan ölmüştü
Â
bir iç acısı bırakmıştı bana