Yıllar geçtikçe hepimiz asıl gâyemizden, mânâmızdan ve mayamızdan uzaklaşıyoruz. İster istemez hayatımızın dinamiklerine boyun büküyor, kendimizi dünyaya esir eyliyoruz. Oysa, insan denen olgu dünyadan çok daha fazlası. Oysa, bizler bu dünyanın mimarları olduğumuz kadar bizlerin Hâlık’ı olan Allah’ın da kullarıyız. Bu dünya bütün imaratı ile Allah’a kulluğumuzu daha iyi işleyebilmek için bizlere emanettir. Asıl davayı unutmamak, Hakk davasını güderek hayatımızı inşa etmeliyiz. Böylelikle barışı getirme, zulmü bitirme imkânına ulaşacağımıza olan inancımdır bu şiirleri kaleme aldıran. Bir gün, ölen çocukları, yiten insanlığı değil, yeşeren çimleri konuşmak ümidiyle...