Yönetim bilimi nasıl ki klasik, neoklasik, modern ve postmodern yaklaşım ve teorilerden oluşuyorsa aynı tasnifleme insan kaynakları içinde geçerlidir. İnsan Kaynakları Yönetimindeki (İKY), kavram, teori ve yaklaşımların da geleneksel, davranışsal ve modern ve postmodern boyutları vardır. En nihayetinde yönetim ve üretim süreci adına yapılan saptamaların tamamı mal ve hizmet üretiminin yöneticiler ve çalışanlar olarak kategorize edilen İnsan Kaynakları (İK) tarafından nasıl başarılacağı üzerine kuruludur. Konu; “Yönetim nasıl olacaktır? İnsan Kaynakları nasıl çalıştırılacaktır? “sorularıyla ilgilidir. Postmodern bakışla birlikte eski-demode yeni-moda ayırımı sona ermiştir. İKY adına yönetim adına yapılan çalışmalar kümü- latiftir, bütünleşiktir, tamlaşmaktadırlar. Biri öncekini yok saymaz, eksiği tamamlar. Durumsal olarak eş anlı uygulanabilirler. Dolayısıyla İKY›nin de geleneksel olanları vardır, trendi olanları vardır. İkisi de birbirini tamamlar. Personel yönetimi, İKY diye birbirine zıt isimlendirmeler ve kategorilendirmeler İnsan Kaynaklarına kümülatif, bütünleşik, postmodern yaklaşımı dışlamaktadır. İş analizi, iş tanımı, kayıtlar yapılacak, idari faaliyetler yerine getirilecek, yanı sıra başarının insan kaynakları aracılığıyla geleceğine de kafa yorulacak, işe giren bir kişinin kariyer planı da yapılacak, onun birikimiyle markalaşmak da söz konusu olacak. Dar anlamda maliyet öğesi olanda insan kaynağıdır, örgütü başarıya ulaştıracak stratejik nitelikte katkı verecekte insan kaynağıdır. En alt kademede bedensel olarak çalışan görevli de insan kaynağıdır, entelektüel dehasıyla, uzmanlığıyla, liderliğiyle katkı veren CEO da insan kaynağıdır. Diğer yandan İKY sadece kar amaçlı işletmeleri ilgilendirmemektedir. Kar amaçsız fakat İK ve İKY ile başarıya ulaşacak devleti, ülkeyi, yerel yönetimleri, STK’ları, Kamu kurumlarını da ilgilendirmektedir. Kar bir detaydır. Önemli olan gelir arttırmak, gider azaltmak, etkin olmak, yenilikçi olmak, kısaca başarılı olmaktır. Bu ilkelerde genel anlamda devlet için, kamu kurumları için, yerel yönetimler için, işletmeler için, nihayet üçüncü sektör olan STK’lar için de geçerlidir.
