Ä°slâmî ilimlerin teÅŸekkülünde ve sistematik kazanmasındaki en önemli etken şüphesiz ihtilaflardır. Bu ihtilaflar kaçınılmaz olarak eleÅŸtirinin ortaya çıkışına ve geliÅŸimine zemin hazırlamıştır. Ä°htilaf kültürüne eÅŸlik eden eleÅŸtiri, farklı ekollerin ve mezheplerin oluÅŸuÂmunda etkin rol oynamış, Ä°slâm düşüncesinin her daim canlılığını korumasına araç olmuÅŸtur. Sahabe döneminden baÅŸlayarak geliÅŸiÂmini sürdüren eleÅŸtiri olgusu, sonraki asırlarda ilim geleneÄŸinin merkezine yerleÅŸmiÅŸ ve adeta bir otokontrol görevini üstlenmiÅŸtir. Bu sayede her söz ve görüş tartışılmış, gerektiÄŸinde eleÅŸtirilerek eksik yönleri ortaya konulmuÅŸtur.
Bu çalışmada eleÅŸtiri olgusunun Ä°slâm tarihindeki deÄŸeri, pratikÂleri ve serüveni üzerine deÄŸerlendirmeler sunulmuÅŸtur. Çalışmada farklı disiplinlerde eleÅŸtiri pratiklerine örneklerle deÄŸinilmiÅŸ, Ä°slâm düşüncesinde eleÅŸtirinin kimliÄŸi yansıtılmaya çalışılmıştır. Hiç şüpÂhesiz Ä°slâm düşünce tarihinde ve Ä°slâmî ilimlerin deÄŸiÅŸik alanlarında eleÅŸtiri kültürünün birçok örneÄŸi bulunmaktadır. Çalışma, bunlardan bazılarını gündeme getirerek eleÅŸtiri geleneÄŸinin karakteristiÄŸini yansıtan örnekler sunmayı hedeflemektedir.